Rush
Rush
Rush
Rush
Tekst do tego kawałka powstał dzięki kolaboracji Neila Pearta i Pye’a Duboisa, tekściarza pracującego dla Maxa Webstera. „Tom Sawyer” jest luźno oparty na powieści Marka Twaina, ale odnosi się też do samego Pearta, który do literackiej postaci dodał trochę swojego charakteru. Poznajemy tu więc tytułowego Toma, „współczesnego wojownika”, który nie potrafi pogodzić się z rzeczywistością w jakiej przyszło mu żyć.
Wokalista chce nam tutaj pokazać, że często to, jak postrzegamy innych ludzi różni się od tego, kim są naprawdę. Bohater może tu uchodzić za aroganckiego, odizolowanego od społeczeństwa człowieka, ale jest to tylko fasada. Po prostu woli chodzić własnymi ścieżkami i nie poddaje się wpływom mas. Zamiast dopasowywać się do obowiązujących trendów woli sam decydować o tym, co jest dla niego właściwe. Widzi, że świat cały czas się zmienia i na próżno szukać w nim stałości, dlatego skupia się na własnym wnętrzu i stamtąd czerpie siłę do tego, by iść przez życie. To prędzej ci, którzy przebywają w jego otoczeniu powinni być według autora obiektem krytyki.
Podczas gdy Sawyer stara się być niezależnym indywidualistą, jego towarzysze płyną wraz z prądem, dostosowując się do tego, co społeczeństwo uważa za „właściwe”. On jednak jest wolnym duchem i nie da się spętać w żadne obowiązujące normy. W świecie, gdzie każdy wydaje się taki sam, Tom wyróżnia się na tle innych swoją odrębnością. Może więc dlatego jest traktowany z rezerwą – w końcu boimy się tego, czego nie znamy.