Sara Bareilles
Sara Bareilles
Sara Bareilles
Sara Bareilles
Sara Bareilles
Sara używa metaforycznego języka, aby mówić o całym wysiłku, jaki włożyła w tę miłość, jakby to była praca. To się nie wydarzyło. A jednak pomimo jej najlepszych starań nie ma nic do pokazania, ile pracy wykonała dla miłości. Miłość nie działa w ten sposób. Sara używa aliteracji, aby pokazać swoje zdezorientowanie, jak nieprzewidywalna jest ta miłość.
Rezygnuje z mówienia: „uderz mi do głowy”, idąc w parze z rozszerzoną metaforą miłości jako trunku, który uderzy jej do głowy i sprawi, że będzie pijana działając z pasją zamiast rozumu. Miłość jak alkohol, od razu. Jest to powszechny trop, jak widać na przykład w „Lilac Wine” i „Case of You”. Biegunowość ciepła i zimna uwydatnia skrajne emocje, które odczuwa. Sara kontynuuje metaforę picia i uzależniającą naturę tej miłości.
Pomimo uczucia odurzenia i kaca z miłości, Sara znów robi to, jakby zapominając o negatywnych skutkach zbyt dużej ilości alkoholu. Jego miłość to narkotyk. Jest uzależniona, doskonale zna konsekwencje. Hipotetyczna personifikacja butelki i gra ze stwierdzeniem „gdyby te ściany mogły mówić”. Być może miłość była również dosłownie społecznym zniewoleniem ich związku.