SCH.
SCH.
Poprzez anaforę i wyliczenia SCH pokazuje, że on i jego zespół są zdeterminowani i odważni do tego stopnia, że konfrontują się z żywiołami w ich najbardziej brutalnych formach. „Miecz” i „nienawiść do tych, którzy zbłądzili” dowodzą, że natura nie jest ich jedyną przeszkodą i że między ludźmi mogą wybuchać konflikty.
Jednak S nie jest w stosunku do nich zjadliwy ani pogardliwy, nazywając ich tylko „bezpańskimi”, a nie zdrajcami lub obłudami, jak to czasami bywa w życiu. Po ostrzeżeniu o ulotności czasu w poprzednim zdaniu SCH radzi matce, aby wykorzystała dostępny jej czas, aby metaforycznie zbudować życie swoje i bliskich jej osób.
Siwe włosy to tutaj symbol starości, nieuchronnego efektu czasu, który osłabia organizm aż do śmierci. Temat przemijalności czasu, liryzmu wyrażonego w apostrofie „oh mama” i głębokiej niechęci, jaką S czuje wobec tego marnowania, zbliża ten fragment do poetyckiego romantyzmu.