[Wers 1]
Naucz mnie w końcu pokory
Właśnie teraz czuję
I jeśli się poruszę
Przypuszczam, że odejdziesz
Nie jestem gotowa
Ale nie upadnę
Tak, utrzymam cię
W moim ramionach, w moich ramionach,
W moich ramionach
[Refren]
Jesteś uwięziony w moim sercu
Twa melodia jest poezją
Nie wpuszczę grozy, kradnę czas
Przez to ucho igielne
[Wers 2]
Zrób krok i go powtórz
Łzy spływają w rytmie
Śmiech przez ból
Poczuj ten kwaśny deszcz
[Refren]
Jesteś uwięziony w moim sercu
Twa melodia jest poezją
Nie wpuszczę grozy, kradnę czas
Przez to ucho igielne
Moja walizka jest lekka
Będąca zapełnioną przeze mnie
Oni mnie przytłaczają
Ale uniosę to
To wszystko jest moje, jest moje
Jestem oślepiona tym uchem igielnym
Sia czuje się przytłoczona przez własne emocje i potrzebuje usilnie pomocy. Nie jest w stanie poradzić sobie sama, dlatego szuka odpowiedniej osoby, która pomoże wyjść wokalistce z ciężkiej sytuacji życiowej. Sia jest niepewna samej siebie. Utkana jest cała z obaw, które coraz bardziej kontrolują jej życiem. Wokalistka boi się, że gdy tylko stanie się podatna na zmianę straci ukochanego. Nie może na to pozwolić, dlatego trzyma się jak najbliżej swej miłości i nie opuszcza jej na krok.
„Jesteś zamknięty w moim sercu. Twoja melodia jest sztuką I nie wpuszczę przerażenia”. Lęk nie ma już dłużej panowania nad artystką, która uświadomiła sobie, że cały ciężar, który posiadała w swym serce sprawiła sobie sama. Nie chce tak dłużej żyć, ponieważ niepewność coraz bardziej daje się we znaki i wpływa na jej życie w sposób negatywny. To wszystko wymusiło na wokalistce chęć do zastanowienia się nad własnym postępowaniem i wprowadzenie zmian, które będą korzystne dla relacji partnerskiej.
