Tekst utworu ukazuje historię konfliktu, w jaki uwikłany jest wokalista. Artysta czuje, że rośnie w nim gotowość do bójki. Zanosi się na nią już od pewnego czasu. Mężczyzna jest pewny siebie – podkreśla, że gdyby w końcu doszło do rękoczynów, „nie stawiałby żadnych pieniędzy na tego drugiego”. Muzyk śpiewa o tym, że w wyniku starcia, „na dno” na pewno pójdzie jeden z dwóch zwaśnionych kawalerów. Tytuł piosenki wskazuje wszelako na fakt, że Shimon Moore nie przewiduje własnej porażki. Wróży ją za to swojemu rywalowi.
Przeciwnik, o którym mowa nie jest znaną słuchaczowi osobą. Poziom zaangażowania emocjonalnego artysty w drugiej zwrotce może jednak wskazywać na fakt, że autor inspirował się postaciami i doświadczeniami z własnego życia. Wokalista zwraca się bowiem do swojego oponenta i proponuje mu, by „udał się w podróż Pasem Pamięci (ang. Memory Lane)”. Muzyk pragnie przypomnieć rywalowi słowa, których sam nie potrafi zapomnieć.
Choć Moore nie przytacza zniewagi, którą dane mu było usłyszeć, to na pewno daje odbiorcy do zrozumienia, że mocno go zabolała. Zdaje sobie sprawę, że nie każdy uznałby ją za „wartą bójki” – możliwe, że ktoś mógłby nawet nazwać ją „błahostką”. Niestety, w przypadku opowiadanej historii, słowa wypowiedziane przez przeciwnika były kroplą przepełniająca czarę goryczy artysty. Wokalista nie jest w stanie puścić kolejnej obelgi płazem.
