Piosenka zyskała popularność przede wszystkim dzięki umiejscowieniu na ścieżce dźwiękowej filmu „Absolwent” z Dustinem Hoffmanem. Tytułowa Pani Robinson to postać grana przez Anne Bancroft, kobieta w średnim wieku, która uwodzi młodego Benjamina Braddocka (Hoffman). Początkowo kompozycja miała jednak nosić tytuł „Mrs. Roosevelt”, nawiązując tym samym (prawdopodobnie) do Eleanor Roosevelt, żony Franklina Delano Roosvelta.
Ostatnia zwrotka nawiązuje do Joe’go DiMaggio, słynnego amerykańskiego baseballisty, zawodnika zespołu New York Yankees. Paul Simon napisał ten fragment na samym początku i – jak przyznał w jednym z wywiadów – sam nie był pewien, co skłoniło go do wspomnienia „Joltin’ Joe’go”.
Słyszane w refrenie słowa „coo, coo, ca-choo” to prawdopodobnie ukłon w stronę „I Am The Walrus” Beatlesów.
W 1969 roku piosenka zdobyła dwie nagrody Grammy. Osiągnęła również pierwszą pozycję na amerykańskiej liście przebojów.
