W tekście tej piosenki artyści opowiadają o aborcji. Slayer zapożyczył tytuł i temat tej piosenki z anty-aborcyjnego filmu Jacka Duana Dabnera. Głównym przekazem piosenki jest sprzeciw wobec aborcji. Muzycy szczegółowo i dosadnie opisują w niej cierpienie nienarodzonego dziecka, skontrastowane jednocześnie z obojętnym podejściem matki do uśmiercenia własnego potomstwa. Mamy tutaj do czynienia nie tylko z opozycją dobro-zło, ale również z naruszeniem sfery sacrum.
Muzycy wypowiadają się tutaj na temat aborcji, która – w ich mniemaniu – jest zbrodnią przeciwko nienarodzonemu człowiekowi. Opowiadają więc o biednej, zagubionej duszyczce, której odmawia się zbawienia, spoczynku. Przedstawiają okrutnych rodziców czy też, oczywiście, matkę, która bez zawahania zabija niechciane dziecko.
Mówią o tym jako „poświęceniu nienarodzonego” sugerując jakieś diabelne konszachty – być może w ich mniemaniu aborcja polega na poświęceniu płodu szatanowi. Cichy krzyk – oto jedyna forma sprzeciwu płodu.
