Pierdolcie się wszyscy!
Brakuje mi dróg, którymi mógłbym uciec
nie mogę zobaczyć, nie mogę być
ciągle to samo i pod moją skórą
całe to napięcie zabija mnie
pierdolić to! pierdolić ten świat!
pierdolić wszystko co popierasz!
nie należeć! nie istnieć!
nie pierdolić bzdur!
nigdy mnie nie osądzaj!
przekopując się przez wyeksponowane części
nabierając kształtu, obrastając w kudły
ciągle to samo i pod moją skórą
cały ten pęd zabija mnie
zabrałeś całą moją miłość, żyjesz w swojej własnej
nienawiści
cieknąca dziura stary, ciężki krok, nie ma przeznaczenia
nic ci nie pokażę ale też nie będę nic ukrywał
każde słowo, które wymawiam to podstępny atak
kiedy dorwę się do ciebie
nic kurwa nie będziesz mógł zrobić
zrozum to, bo nigdy mnie nie zrozumiesz
jestem każdą chorobą, którą chcesz udawać
jestem tym co popycha cię naprzód [x4]
pierdolić to! pierdolić ten świat!
pierdolić wszystko co popierasz!
nie należeć! nie istnieć!
nie pierdolić bzdur!
nigdy mnie nie osądzaj!
Podobnie jak inne piosenki na albumie, i ten utwór omawia mizantropię i nienawiść. Podczas odtwarzania na żywo jest ogłaszany jako „twój nowy hymn narodowy”. Piosenka pojawiła się na antenach Antennas to Hell, a koncertowe wydania Disasterpieces, 9.0: Live, (sic)nesses i Live at Dynamo 6.3.2000. Również wersja na żywo pojawiła się na reedycji albumu z 2000 roku, oryginalnie z albumu kompilacyjnego wydanego jako wsparcie trasy Tattoo the Earth.
To odzwierciedla nasze nastawienia i myśli o życiu ludzki: Nie osądzaj mnie. Wszystko, co myślisz, że wiesz o świecie, o Slipknot i o swoim życiu, może nie być prawdą. Więc myślę, że to po prostu otwartość jest nam bardzo potrzebna. Zasadniczo dedykujemy go dzieciom jako ich nowy hymn narodowy. To nasz sposób na powiedzenie, żeby nie martwić się o wszystkich innych. Po prostu martw się o siebie. Nie martw się o ludzi, którzy osądzają, ludzi napadających na ciebie i tych wszystkich fałszywych bzdur. Trzymaj się tego, w co wierzysz.
