Cornell stara się uświadomić nam w tym kawałku, że powinniśmy się wystrzegać w naszym życiu skrajności. Często postrzegamy otaczający nas świat jako czarno-biały, nie dostrzegając tego, jak w rzeczywistości sprawy się mają. „Superunknown” mówi nam o tym, że tak naprawdę egzystujemy w nieustannie zmieniających się, niemożliwych do uporządkowania realiach. To, że zdarzy nam się jakaś porażka, wcale nie musi oznaczać żadnych fatalnych skutków dla naszego dalszego życia.
Zbyt mocno trzymamy się jakichś sztywnych zasad, które mają w teorii przybliżyć nas do szczęścia. Zapominamy przez to o tym, że powinniśmy raczej bez strachu wędrować w nieznane i najzwyczajniej odkrywać coraz to nowe możliwości, jakie czekają na nas w tym niesamowitym świecie. Musimy pozbyć się krępujących nasze umysły więzów, jakie kultura próbuje na nas założyć i po prostu otworzyć się na niewyobrażalny potencjał, jaki niesie za sobą życie.
Sami możemy tworzyć własne zasady i poszukiwać swojej niepowtarzalnej drogi, nie kierując się zasadami, które wcześniej ktoś próbował za nas ustalić. Świat składa się z nieskończenie wielu zmiennych, niewiadomych, jakie powinniśmy sami odkrywać na własną rękę.
