Poprzez utwór Corey Taylor chce nam uświadomić, że nigdy nie wiadomo, jak potoczy się nasze życie. Widzimy tutaj bezdomnego, będącego obiektem nieustannych drwin ze strony spotykających go ludzi. Jest kompletnie oderwany od rzeczywistości, rozmawia sam ze sobą i zdaje się nie dostrzegać tych, którzy z niego szydzą.
Życie całkowicie go zniszczyło, jest wrakiem człowieka, jakim był kiedyś. Okazuje się, że tym bezdomnym jest sam wokalista. Kiedyś był na samym szczycie, cieszył się sławą, ale w pewnym momencie nieprzewidywane zdarzenia strąciły go z pantałyku. Postradał zmysły, skończył na ulicy, nie mogąc uwierzyć w to, jak nagle jego los się odmienił. Wbrew pozorom ta historia tylko na pierwszy rzut oka wydaje się taka nieprawdopodobna. Życie jest w końcu nieprzewidywalne, w każdej chwili może na nas zrzucić ciężar, z którym nie będziemy sobie w stanie poradzić.
Warto czasem o tym pamiętać, gdy zobaczymy kogoś takiego, jak ten bezdomny. Kto wie, dlaczego wylądował na ulicy, jakie życie prowadził wcześniej. Co więcej, kto wie, czy kiedyś sami nie podzielimy jego losu?
