Susanne Sundfør
Susanne Sundfør
Susanne Sundfør
Susanne Sundfør
Susanne Sundfør
Kochankowie wiedzą, że związek dobiega końca, ale postanawiają spędzić razem ostatnią noc, zanim się skończy. I podobnie jak straszne czasy na świecie, jest przerażona tym końcem, ale jednocześnie czuje ulgę, że nastąpi nowy początek.
Mimo że koniec związku był nieunikniony, zastanawia się, czy jeśli stan świata nie byłby tak straszny i mroczny, to ich miłość również by to odzwierciedlała. Gdyby w lepszym świecie miłość miała większe znaczenie i trwała dłużej. Mówczyni przywołuje rozczarowanie wszechświata nauką, rozczarowaniem związkiem i miłością.
Wszechmogący naukowiec (wszechmocny będący boską własnością) zdemistyfikował wszechświat, w jaki sposób jej miłość straciła iskrę. Przyznaje, że jej miłość nie była czymś o boskim znaczeniu, cenionym w Świętym Graalu, ale czymś, co wyblakło i została metaforycznie pozostawiona z prostym, pustym kielichem.