Susanne Sundfør
Susanne Sundfør
Susanne Sundfør
Susanne Sundfør
Susanne Sundfør
Ta piosenka jest metaforą śmierci i materialności życia i jest przemijaniem mówiącym o wielkim pożarze Rzymu w 64 roku n.e., który rozpoczyna Neron. Szaleństwo Nerona, który kontempluje koniec, a ogień zabił wszystkich, jest także częścią obrazu, który tworzy piosenka.
Susanne wie, że wszystko się pali, ale wciąż ma nadzieję i wierzy, że jej kochanek żyje, może też opisać, że jest już martwa i czeka w innym życiu na swoją rodzinę. A nawet jeśli skałki z ognia wpadną do wody, w końcu utoną. Chociaż niektórzy starożytni historycy uważają, że cesarz Neron sam rozpalił ogień w 64 rne, historyk Tacyt odnotował, że Neron obwinił o pożar niewielką sektę chrześcijan mieszkających w tym czasie w Rzymie.
„Przyjazny ogień” może odnosić się tutaj do cesarza spalającego własne miasto, ale „Jezus był kłamcą” sugeruje, że ta piosenka nie przedstawia typowej prochrześcijańskiej narracji o męczeństwie, takiej jak ta spopularyzowana w powieści „Quo vadis” z 1896 roku (lub jego adaptacja filmowa z 1951 roku).