Susanne Sundfør
Susanne Sundfør
Susanne Sundfør
Susanne Sundfør
Susanne Sundfør
Susanne jest gotowa na zmianę, daje nam obraz kogoś, kto desperacko potrzebuje zmiany w swoim życiu. Mówiąc o zmianie, używa antytetycznych idei życia i śmierci, aby wyrazić, że aby rozpocząć nowe życie, musi zostawić swoją przeszłość za sobą. Te dwie linijki podkreślają znaczenie pierwszych wersów. Jest niesamowicie zdesperowana, by przebić się przez zasłonę osoby, którą udaje, że jest i wyłonić się jako jej prawdziwe ja.
Wie jednak, że jej przemiana nie ułatwi jej życia. Chce być taka jak wszyscy, chociaż nigdy nie może być taka jak oni. Larwa motyla ewoluująca w kokonie zawsze odradza się ponownie jako motyl, ale doskonale zdaje sobie sprawę, że nie jest larwą motyla i dlatego nigdy nie zmieni się w motyla. Udawanie kogoś, kim nie jest, bardziej ją rani niż pomaga. Wie, że aby przeżyć, musi udawać, że jest akceptowana przez resztę.
Ale jakie to ma znaczenie, jeśli jej maska żyje, jeśli wszystko za nią umiera? Te wersety niosą ze sobą potężny obraz śmierci, a Susanne jest nią otoczona. Czasami, kiedy się zmieniasz, zostawiasz przyjaciół, rodzinę, to jak rozpoczęcie nowego życia. Idea śmierci sprawia, że myślimy, że ta zmiana może nie być zbyt pozytywna, jakby wpadła w skrajną depresję i odsuwa się od wszystkich. Idea, że piękno nie jest czymś pozytywnym, nie wyklucza znaczenia tego utworu.