Dziękujemy za wysłanie interpretacji
Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe.
Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu.
Dodaj interpretację
Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i
znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu
przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu!
Tytułowa Tom’s Diner to nowojorska Tom's Restaurant, położona na rogu Brodwayu i 112th Street. Suzanne Vega występuje tutaj w roli bywalczyni tego miejsca. Artystka w rzeczywistości często odwiedzała jadalnię w czasach, gdy uczyła się w pobliskim Barnard College.
Cały tekst stanowi relację ze zwyczajnej porannej kawy: kobieta siedzi przy stoliku, czyta gazetę i obserwuje pojawiających się wokół ludzi. Do napisania piosenki miały zainspirować artystkę słowa znajomego fotografa, Briana Rose’a, który powiedział podobno, że w swojej pracy czasami czuje się tak, jak gdyby oglądał całe swoje życie przez taflę szkła i (...) był świadkiem wielu rzeczy, ale nigdy w nich nie uczestniczył. Podobnie jak podmiot liryczny piosenki, obserwujący świat przez okna nowojorskiej restauracji.
Słowa o aktorze, który zmarł stanowią nawiązanie do Williama Holdena. Laureat Oscara, znany z filmów takich jak Bulwar Zachodzącego Słońca, Sabrina czy Most na Rzece Kwai, poniósł śmierć na skutek wykrwawienia po urazie głowy 12 listopada 1981 roku – na krótko przed tym, jak Vega napisała Tom’s Diner.
Piosenka została wydana na płycie Solitude Standing w wersjach a capella oraz z podkładem instrumentalnym. Nie zdobyła jednak wówczas dużej popularności. Trzy lata później brytyjski duet DNA stworzył remix Tom’s Diner. Nowa wersja ukazała się w wersji limitowanej bez zgody artystki, która zastanawiała się, czy udzielić DNA pochwały, czy radej złożyć przeciw nim pozew. Ostatecznie wokalistka zdecydowała się na kompromis z duetem i wydanie remixu, co okazało się strzałem w dziesiątkę – singiel osiągnął pierwsze miejsce na top listach w Niemczech, Austrii i Szwajcarii, drugie w Wielkiej Brytanii i piąte w USA (Billboard Hot 100).
Ciekawostkę stanowi fakt, że oryginalna wersja a capella została wykorzystana do prac na formatem MP3. Niemieccy inżynierowie testowali na niej kompresję ludzkiego głosu. Z tej przyczyny Suzanne Vega nazywana jest czasami matką MP3.
