Świat jest WFem, mówi w tym tekście Taco. WFem, na który on nie jest przygotowany - znów nie zabrał z domu stroju do ćwiczeń. Nie potrafi się tu odnaleźć, czuje, że nie pasuje, że nie nadąża za wyzwaniami. WF jest metaforą życia, do którego Taco zwyczajnie nie czuje się gotowy.
A wszystko dlatego, że kobieta, w której jest zakochany ma wobec niego mieszane odczucia. Gra z nim, prowadzi wymianę zdań, które motywują go do ciągłych prób zdobywania jej, krok po kroku. Ich rozmowy Taco nazywa badmintonem, cios za ciosem wymieniają się ripostami i spostrzeżeniami. Chłopak najwyraźniej jest zafascynowany swoją wybranką, dla której jest w stanie zrobić bardzo wiele. I ma nadzieję, że ona poczuje się podobnie.
Bo to ona sprawiła, że jego życie stało się WFem - lekcją biegania przez płotki, które dziewczyna rozstawiła na jego drodze. Co krok się potyka, upada. Ale co chwilę wstaje by kontynuować podróż do jej serca.
Taco używa metafor sportu, wfu, piłkarskich rozgrywek, które stanowić mają opis jego dorosłego życia. To właśnie dojrzałość jest ciągłym zmaganiem - tak z samym sobą, jak i światem wokół.
