„All Too Well” to wspomnienie Taylor, która przypomina sobie jeden z minionych związków. Krok po kroku. W napisaniu tekstu pomagała Liz Rose, która już wcześniej wielokrotnie współpracowała ze Swift.
Wokalistka stwierdziła, że był to zdecydowanie najtrudniejszy do napisania utwór na „Red”. Miała aż dziesięć minut materiału, z którego nie była w stanie wyłuskać esencji. Miała problem z dobraniem odpowiedniego filtra, pryzmatu, przez który chciałaby spojrzeć. Na szczęście z pomocą przyszła wspomniana Liz, która w pewien sposób nakierowała Swift na odpowiednie tory. Jak się później okazało, był to strzał w dziesiątkę.
Utwór zachwycił krytyków, którzy zgodnie uznali go za najlepszy na płycie. Niektórzy poszli nieco dalej, jak Slant Magazine, który uznał „All Too Well” za najlepszą piosenkę Taylor Swift w ogóle.
Podejrzewa się, że utwór jest reminiscencją roku 2010, kiedy to piosenkarka spotykała się z aktorem, Jake'em Gyllenhaalem. Ile w tym prawdy? Nie wiadomo. Sam Jake stwierdził, że nie miał pojęcia, że Swift napisała tekst o nim/nich.
- Wydaje mi się, że to była pierwsza piosenka na „Red”, nad którą pracowała – wspomina Liz Rose. - Miała historię, chciała ją opowiedzieć w konkretny sposób, ale zbyt dużo przychodziło jej do głowy. Stała przed mikrofonem i śpiewała. A ja zapisywałam te słowa. Później, robiąc selekcję, mówiłam: „ok, to kraciastą koszulę damy tu, tego użyjmy tutaj, a to tu”.
Tym sposobem powstały najlepsze według Rose wersy: "After plaid shirt days and nights when you made me your own/Now you mail back my things and I walk home alone/But you keep my old scarf from that very first week/'Cause it reminds you of innocence and it smells like me”. - To była najbardziej emocjonalna, głęboka piosenka, jaką kiedykolwiek razem stworzyłyśmy – uznaje.
Sama Swift wspomina, że napisanie tej piosenki sprawiło jej wiele problemów właśnie przez emocjonalność wydarzeń, które chciała w niej zawrzeć. - Musiałam poprosić Liz o pomoc, nie mogłam przecież dać dziesięciominutowego utworu na płytę.
Siła „All Too Well” tkwi w uniwersalności przekazu. Wielu słuchaczy – bez znaczenia czy fanów Taylor, czy nie – stwierdza, że historia, która jest opowiedziana, dotyczy tak naprawdę niemal każdego. Wiele osób może się z nią utożsamić, wspomnieć swoją przeszłość. Zarówno starsi, jak i młodsi znajdą tu coś dla siebie.
