„Trze’a Było“ to jeden z zabawniejszych, ale jakże trafnych kawałków Mesa. Rozprawia się on tutaj z subkulturą dresiarzy, szeleszczących blokersów, do których sam autor jakby nie patrzeć w przeszłości należał. Piotr zastanawia się tutaj, dlaczego nie pozostał rycerzem ortalionu, dumnie krocząc przez świat wciąż, rozpychając się łokciami.
Mimo, że za młodu próbował z całych swoich sił być dobrym dresem, to jednak w miarę upływu czasu coraz bardziej się od tego oddalał. Uważa, że był na to zbyt wrażliwy, za bardzo refleksyjny. Nie potrafi być takim kombinatorem, widzieć świat tylko jako czarny i biały. Zazdrości tym ludziom tak prostego światopoglądu.
Pomijając wszystkie wady, jakie kojarzymy z tą subkulturą, ich awanturnictwem, podejściem do państwa, to jednak cholernie ciekawa grupa. Mes uważa, że jego życie byłoby o wiele prostsze, gdyby bym dumnym posiadaczem dresu, miał stereotypową Dagmarę za żonę i kombinowałby, jak zwiększyć swój zasiłek dzięki swoim dzieciakom.
