W opozycji do „Michelle”, prostej piosenki miłosnej autorstwa Paula McCartneya, John Lennon napisał na „Rubber Soul” tekst o romansie naznaczonym bólem. Jego bohaterka nie nosi imienia - inaczej niż w kompozycji Paula – i jest tylko tajemniczą „dziewczyną”, archetypem i odzwierciedleniem ideału, którego artysta szukał przez całe życie – aż do chwili poznania Yoko Ono.
Równocześnie „dziewczyna” posiada cechy femme fatale, oferując podmiotowi lirycznemu ból zmieszany z miłością. On nie jest jednak zdolny do tego, aby wyzwolić się spod jej niebezpiecznego uroku.
W rozmowie z magazynem „Rolling Stone”, przeprowadzonej w 1970 roku, Lennon odniósł się do fragmentu czwartej zwrotki: „Czy kiedy była mała ktoś powiedział jej, że ból / Prowadzi do przyjemności?”. Artysta wyjaśnił, że fragment ten jest inspirowany chrześcijańską koncepcją zbawienia okupionego cierpieniem; „musisz być torturowany, aby osiągnąć niebo”, powiedział.
Lennon określił swój późniejszy solowy przebój „Women” mianem bardziej dojrzałej wersji „Girl”.
