W początkowej fazie piosenki wokalistka opowiada o depresji i ludziach nią ogarniętych. Rysuje postaci, które ukrywają swoją chorobę, nakładają maski, które pozwala im ukryć swoje prawdziwe uczucia i emocje. Mówi o "gotowym uśmiechu" - wyrazie twarzy, który chora osoba zawsze ma w pogotowiu. Kiedy spotka kogoś, rozpocznie rozmowę, natychmiast nakleja go na twarz i udaje, że wszystko z nią w porządku, że świetnie się czuje.
Bree Tranter twierdzi tutaj, że tak naprawdę wszyscy zachowujemy się w ten sposób. Przez całe wieki tłumimy w sobie negatywne emocje, walczymy z nimi w swoim wnętrzu, zamykamy się przed światem. Ale przychodzi moment, w którym wszystko wybucha, rozlewa się gorącą lawą. Bo nie da się na zawsze ukryć w ten sposób, w końcu fasada naszego szczęścia runie i smutek będzie widoczny dla wszystkich.
Życie nazwane jest tutaj wyścigiem. Wyścigiem, w którym wszyscy szukamy złota - większość z nas jednak znajduje tylko piryt (złoto głupców, tytuł piosenki). Piryt do złudzenia przypomina prawdziwe złoto stąd też jego nazwa. Próbujemy więc cieszyć się zastępstwem, oszustwem. A klucz do szczęścia tkwi w nieustannym poszukiwaniu, w rozwoju.
