The Smashing Pumpkins
The Smashing Pumpkins
The Smashing Pumpkins
The Smashing Pumpkins
Ponieważ ATUM jest kontynuacją „Melon Collie and the Infinite Sadness” z 1995 roku oraz „Machina/The Machines of God” z 2000 roku, kontynuuje tradycję utworów przewodnich ustanowioną na poprzednich albumach.
Podobnie jak poprzednie motywy, jest to utwór instrumentalny. Światowej sławy pianista i klawiszowiec Mike Garson występuje jako współtworzący muzyk, ponownie wcielając się w rolę, którą odegrał w 2000 roku w temacie dla Machina, „Le Deux Machina”. Osiągnięty dzięki ciekawym i dobrze wykonanym progresjom akordów, utwór przeplata się z dwoma rozbieżnymi nastrojami: od jasnego i optymistycznego do mrocznego i odpychającego. Ten kontrast był bardzo widoczny w obu albumach prequelowych. Jak to ujął Billy Corgan: „Jest to zarówno złowieszcze, jak i pełne nadziei. To chamskie i ma trochę mrugnięcia okiem, ale to jest The Smashing Pumpkins”.
Ponieważ ATUM to rockowa opera, ten otwierający utwór jest pierwszą sceną pierwszego aktu. Pierwszym obiektem, który widzimy, jest statek kosmiczny unoszący się gdzieś nad Ziemią. Następnie przechodzimy do scen na powierzchni Ziemi, pokazując ulice różnych miast. W tym momencie staje się dość oczywiste, że widzimy dystopijną przyszłość. Zamieszki, grabieże i walki na ulicach dają wgląd w niedaleką przyszłość.
Nasz punkt widzenia następnie dryfuje w kosmos, przepływając obok statku kosmicznego i nad ciemną stroną księżyca. Corgan stwierdził, że była to aluzja do słynnego albumu Pink Floyd. Piramidy i struktury wykonane z kryształów są widoczne na ciemnej powierzchni Księżyca, gdy unosimy się, dostrzegając Marsa z wieloma piramidami na powierzchni. Scena zamyka się, gdy zbliżamy się coraz bardziej w kierunku słońca, ponieważ widzimy, że nie jest to kula gazu, którą wszyscy myśleliśmy, że znamy".