Zespół T.Love został założony w styczniu 1982 jako Teenage Love Alternative i pod taką nazwą działał do 1987. Tworzyli go: Zygmunt Staszczyk (śpiew, początkowo także gitara basowa), Janusz Knorowski (gitara elektryczna), Dariusz Zając (instrumenty klawiszowe) i Jacek Wudecki (perkusja) – koledzy uczęszczający do IV LO w Częstochowie. W 1983 roku wystąpili podczas malborskiego festiwalu "Malrock", gdzie ci grający gościnnie debiutanci, zaprezentowali się na dużej scenie obok zespołów zawodowych. W tym samym roku do zespołu dołączyli: gitarzysta Wojciech Wierus,...

Zespół T.Love został założony w styczniu 1982 jako Teenage Love Alternative i pod taką nazwą działał do 1987. Tworzyli go: Zygmunt Staszczyk (śpiew, początkowo także gitara basowa), Janusz Knorowski (gitara elektryczna), Dariusz Zając (instrumenty klawiszowe) i Jacek Wudecki (perkusja) – koledzy uczęszczający do IV LO w Częstochowie. W 1983 roku wystąpili podczas malborskiego festiwalu "Malrock", gdzie ci grający gościnnie debiutanci, zaprezentowali się na dużej scenie obok zespołów zawodowych. W tym samym roku do zespołu dołączyli: gitarzysta Wojciech Wierus, zastąpiony pół roku później przez Andrzeja Zeńczewskiego, a także Jacek Śliwczyński, który przejął rolę basisty od Muńka.

W roku 1984 T.Love Alternative zagrał, w charakterze gwiazdy, podczas Festiwalu w Jarocinie. Zarejestrowany został wówczas materiał na pierwszą kasetę – „Nasz Bubelon”, znany również jako „Nasz Babylon”. Title Records, oficjalnie wydawca płyty, tak naprawdę nie istniał, a kasety były rozprowadzane w trakcie koncertów.

Kolejny rok przyniósł zaproszenie od Tonpressu do udziału w nagraniu składanki „Jeszcze młodsza generacja”. Zespół zarejestrował wówczas utwór "Zabijanka", a oprócz tego - w trakcie pięciogodzinnej sesji - nagrał materiał na drugą kasetę, zatytułowaną „Chamy idą”. T.Love Alternative miał też wystąpić w Poznaniu podczas Festiwalu Rock Arena, jednak Muniek i Jacek "Słoniu" Wudecki zostali zatrzymani przez Milicję Obywatelską za posiadanie zbyt dużych ilości alkoholu i do koncertu nie doszło.

W 1987 roku zespół zmienił nazwę na T.Love, a dotychczasowy perkusista został zastąpiony przez muzyka grupy Kobranocka, Piotra Wysockiego. Rok później w sprzedaży pojawił się pierwszy oficjalny album grupy, nagrany już w nowym składzie, pod tytułem „Miejscowi – live”. W 1989 roku T.Love wydał kolejny album, „Wychowanie”. Wkrótce potem Muniek wyjechał do Anglii, co spowodowało rozpad zespołu.

Staszczyk wrócił do Polski w roku 1990 i reaktywował zespół. Z dawnego składu nie pozostał jednak nikt, poza wokalistą. W nowym składzie znaleźli się: gitarzyści Jan Benedek i Krzysztof Szymański, perkusista Jarosław "Sidney" Polak, a także basista Przemysław Wójcicki. Niebawem grupa nagrała nowy album, wydany w 1991 roku, „Pocisk miłości”, zawierający między innymi utwór "Warszawa". Ten sam rok przyniósł kolejne zmiany personalne: Krzysztof Szymański został zastąpiony przez Krzysztofa Zawadkę, a następnie przez Jacka Perkowskiego, zaś rolę basisty przejął na chwilę Tomasz Grochowalski, by jeszcze w tym samym roku przekazać ją „Pawłowi Nazimkowi”.

W roku 1992 powstał kolejny krążek studyjny zespołu o nazwie „King”. Wydana została także składanka „Dzieci rewolucji 1982-92”, która zawierała utwory z czasów T.Love Alternative, a także jeden utwór nagrany już w nowym składzie - "Prawdziwi kochankowie”.

W 1993 z zespołu odszedł Jan Benedek, do tej pory jego główny kompozytor. Zastąpił go Maciej Majchrzak. W roku 1994 T.Love wydał dwa albumy. Wiosną ukazał się koncertowy „I Love You”, który zawierał dodatkowo trzy nowe piosenki nagrane już bez Benedka. Były to: „I love you”, nagrane w dwóch wersjach językowych, oraz cover francuskiej grupy Mano Negra "Syn miasta" – w oryginale "Out of Time Man". Jesienią premierę miała płyta „Prymityw”. Płyta była prosta, zdecydowanie rockowa. 1995 to rok premiery albumu „T.Love Alternative Częstochowa 1982-85”, który ukazał się nakładem S.P. Records.

Zmianę stylistyczną przyniosła płyta „Al Capone” z maja 1996. Znalazły się na niej takie single jak "Jak Żądło", a także duet z Korą w utworze "Klaps". Muzyczną kontynuacją okazał się następny album „Chłopaki nie płaczą”, zaprezentowany jesienią 1997 roku. Utwór tytułowy był pastiszem boys-bandów, królujących w tamtym czasie na listach przebojów. Poza "Chłopaki nie płaczą", krajowe rozgłośnie często grywały także "Stokrotkę", oraz "Jest super", komentujący polską politykę lat 90. Rok później T.Love zdecydował, że warto wydać składankę z największymi przebojami zespołu, która została zatytułowana „BesT.Love”. Oprócz znanych piosenek z różnych lat, znalazły się na niej dwa premierowy utwory: "Zero" i "Ewa".

W 1998 roku zespół zaangażował się w działalność antyrasistowską, a jego piosenka "Ogolone kobiety" znalazła się na pierwszej składance Muzyka przeciwko rasizmowi, firmowanej przez Stowarzyszenie Nigdy Więcej.

Rok później, w studiu Protocol w Londynie, zespół nagrał płytę „Antyidol”, zrealizowaną przez Niela Simonsa. Zarejestrowany w 1999 roku album zawierał 11 nowych utworów, w tym promujące krążek: "Banalny" i "Piosenka". „Antyidol „sprzedał się zdecydowanie słabiej od wcześniejszych płyt T.Love. Jego brzmienie przypominało trochę wydawnictwa zespołu Blur, który też korzystał z tego samego studia. Album został oceniony jako swoisty powrót do korzeni, ale w nowym stylu.

W 2001 T.Love zaprezentował płytę „Model 01”, która muzycznie przypominała nieco poprzedniczkę, choć była bardziej popowa. Teksty Muńka często negowały ówczesne realia. Album promowało pięć singli: "Nie, nie, nie", "Jazda", nagrana z gościnnym udziałem Agi Morawskiej, "Ajrisz", "Toksyczni czarodzieje" i "Moje pieniądze". W nagrywaniu krążka gościnnie udział wzięli także między innymi: Kazik, Kayah i Fisz.

W 2002 została zarejestrowana, a w 2003 wydana płyta koncertowa „T.Live”, będąca zapisem jubileuszowego występu kapeli w klubie Stodoła w Warszawie z okazji 20-lecia grupy. Zespół nagrał też trzy premierowe piosenki: "Europolskę", "Pozytyw" i kolejny pastisz, "Polish boyfriend". W tym samym roku ukazał się na CD soundtrack do komedii „Superprodukcja” w reżyserii Juliusza Machulskiego, który, oprócz starych utworów T.Love, zawierał także dwa nowe: "Bang, bang" i "Luźny Yanek".

W marcu 2006 grupa wydała album, nad którym pracowała od 2005 roku z udziałem nowego klawiszowca, Michała Mareckiego, a także z zaproszonymi do współpracy starymi członkami zespołu. Został przewrotnie zatytułowany „I Hate Rock'n'Roll”, choć w istocie stanowił powrót do korzeni grupy. Płyta muzycznie była najbardziej rock'n'rollowym dziełem składu od czasów „Prymitywu”. W tekstach znalazło się wiele odniesień do gorzkich doświadczeń. Pewną popularność zdobyły utwory: "Gnijący Świat" i "Jazz nad Wisłą". Na płycie znalazły się też trzy piosenki w stylu reggae.

Z dniem 1 stycznia 2007 roku zespół opuścił gitarzysta i kompozytor Jacek Perkowski. Podczas trasy koncertowej, trwającej od maja do września tego roku, zagrało czterech kandydatów na jego miejsce (Łukasz Lach powiązany z zespołem L.Stadt, Krzysztof Rychard, Piotr Czajer i Jan Pęczak), z których następnie T.Love wyłonił następcę, Jana Pęczaka.

11 października 2009 w Radio Zet miał swoją premierę singiel "Tina", promujący solowy projekt Muńka Staszczyka, zrealizowany we współpracy z byłym gitarzystą T.Love, Jankiem Benedekiem. Premiera albumu odbyła się 15 marca 2010 roku.

W tym czasie Muniek wskrzesił T.Love Alternative, czego efektem było wydanie w 2011 roku przez S.P. Records albumu „Częstochowa 1982-2011”, zawierającego archiwalne nagrania starego składu i dwa nowe utwory: "Gorączka 2011" oraz "Chrystus Tesco i Nic".

W roku 2012 T.Love był jednym z pięciu zespołów występujących podczas imprezy plenerowej z okazji otwarcia Stadionu Narodowego w Warszawie. Od początku roku grupa odbywała próby, łącznie około 80, by przygotować się do zarejestrowania „Old is Gold”, pierwszego od 6 lat krążka długogrającego, zawierającego całkowicie premierowy materiał. W międzyczasie zespół obchodził swoje 30-lecie, które uczcił grając dwa duże koncerty. Pierwszy z nich, fetujący raczej samego Muńka, obył się 6 maja na Placu Biegańskiego w Częstochowie, z gościnnym udziałem między innymi: Martyny Jakubowicz, Stanisława Soyki, Adama Nowaka, Marka Piekarczyka, Titusa i Grabaża. Drugi T.Love zagrał w czerwcu tego samego roku podczas 49. Krajowgo Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.

Dwupłytowy album "Old is Gold" ukazał się na rynku 16 października 2012, po czym zespół ruszył w trasę obejmującą 21 miast, a zwieńczoną koncertem w studiu im. Agnieszki Osieckiej. W jego trakcie zespół otrzymał Złotą Płytę za sprzedaż ponad 15 tysięcy egzemplarzy. Po tym występie T.Love ogłosił urlop, przerwany tylko raz, dla muzycznego uczczenia 50. urodzin Zygmunta Staszczyka.

Dwadzieścia lat od premiery albumu "Prymityw", w październiku 2014, zespół wydał zremasterowaną edycję tej płyty, zawierającą dodatkowo trzy nowe utwory: "Italię", "Pole Garncarza", a także "Jałtę", będą coverem piosenki Jacka Kaczmarskiego oraz nagranie z koncertu zarejestrowanego w 1994 roku w krakowskim studiu TVP Łęg. Po premierze wydawnictwa, T.Love rozpoczął jego promocję poprzez trasę koncertową, zakończoną występem w Stodole z gościnnym udziałem Katarzyny Nosowskiej i Fisza. W sumie, w ciągu całego roku, zespół zagrał 70 koncertów, w tym między innymi w zakładzie karnym w Opolu Lubelskim, w Areszcie Śledczym przy ul. Rakowieckiej w Warszawie, a także, już po raz drugi, na Festiwalu Woodstock, z gościnnym udziałem Kasi Kowalskiej i Titusa z zespołu Acid Drinkers.

W październiku 2015 odbyła się pożegnalna trasa pierwszego, częstochowskiego, składu T.Love Alternative, promująca podwójne wydawnictwo (CD oraz DVD), zatytułowane "T.Love Alternative 1982-2015", które ukazało się na rynku w dniu 1 października nakładem S.P. Records. Na jesień 2016 planowana była premiera kolejnego studyjnego albumu grupy zatytułowany po prostu "T.Love".

W 2017 roku zespół podjął decyzję o zawieszeniu działalności na czas nieokreślony.