„Little Earthquakes” to dwunasty i ostatni utwór z albumu Tori Amos z 1991 roku o tej samej nazwie.
Ta piosenka analizuje to, jak błahe spory często skutkują załamaniem relacji z rodziną i przyjaciółmi. Imprezy świąteczne można opisać jako źródło takich napięć. Są pozornie przyjaznym spotkaniem rodziny, przyjaciół lub współpracowników, ale często angażują ludzi, którzy nie lubią się nawzajem, zmuszając się do rozmowy i udawania, że dobrze się bawią.
Tutaj narrator może odnosić się do tego, że zmuszony jest słuchać czyjejś historii; czuje się zmiażdżony przez to, że musi znosić towarzystwo ludzi, których nie lubi, zachowując przyjemny front.
W tych liniach narrator wydaje się rysować równolegle między muzyką windy a rodzajem płytkich, bezpiecznych rozmów, które odbywają się na przyjęciach i innych spotkaniach towarzyskich. Oba są hałasem, który służy do zapełnienia milczenia.
W oczach narratora mała rozmowa nie rozwiązuje napięć, a jedynie zapewnia chwilowe rozproszenie uwagi i odsuwa na bok prawdziwe problemy. Mała rozmowa pozwala ludziom zachować iluzję przyjemności bez zwracania uwagi na różnice między nimi. Kiedy to się kończy, problemy nie znikają.
