Vald mówi nam, że wyczuwa problem i nie oślepia go rzucany na niego opatrunek. Widzimy więc u Valda postawę tego, który widzi więcej niż inni (jakby pełnił rolę zbawiciela, do której przywłaszczył sobie Agatę) i który potępia, nie będąc manipulowanym.
Wiadomo, że narażenie na źródło radioaktywności niszczy DNA i rozwija nowotwory narządów wewnętrznych. Tutaj Vald używa metafory, by mówić o miłości; „ta suka” odnosząca się do ukochanej osoby, działa na jej narządy wewnętrzne, nawiązując do uczucia lekkości w brzuchu, jakie mamy, patrząc na osobę, którą kochamy.
Tutaj Vald mówi nam o miłości. Zadając to pytanie, wydaje się być obcym w miłości, a związek z „psychosomatycznym” pokazuje, że te miłości wpłynęły na niego przede wszystkim fizycznie i psychicznie, a tym samym odciągnęły go od prawdziwej miłości.