Piosenka pochodzi ze ścieżki dźwiękowej do filmu "Papierowe miasta". Tekst utworu jest miłosną opowieścią, w której wokalista zwraca się do ukochanej kobiety. Dziewczyna go wycisza, daje spokój i poczucie bezpieczeństwa. Mówi o tym, jak przychodzi do jej domu i dopiero tutaj, przy jej boku, czuje się u siebie.
W refrenie jednak wydaje się jakby mężczyzna nie widział od dawna swojej ukochanej. Najpewniej wyjechała gdzieś daleko, lato spędzają osobno, oddzieleni od siebie setkami kilometrów. I jedyne co w tym czasie mu pozostaje to wspomnienia dziewczyny. Dlatego w głowie przewija kolejne obrazy, przypomina sobie ich wspólne momenty, radosne chwile.
I choć jego tęsknota jest wielka, to ma nadzieję również na to, że lato dziewczyny było udane. Kocha ją i chce dla niej jak najlepiej, dlatego też myśli nie tylko o sobie i swoim bólu związanym z rozstaniem, ale też o tym, jak bawiła się partnerka. Tekst jest pełen wątpliwości i niepewności co do uczuć drugiej strony. Być może właśnie rozłąka wywołała w narratorze potrzebę upewnienia się, boi się, że dziewczyna już go nie kocha, że zdążyła o nim zapomnieć.
Im dalej w tekst, tym większa rozpacz bohatera. Okazuje się bowiem, że nie tylko ukochana wyjechała na wakacje, ale w ogóle wyjechała z daleka od bohatera piosenki. To wywołuje w nim ból, żal. Nie może sobie wybaczyć, ze pozwolił jej się oddalić.
