Willow Smith
Willow Smith
Willow Smith
Willow Smith
Machine Gun Kelly
Tekst wydaje się być inspirowany jakimś opuszczeniem, Willow zdaje się mieć problem z pogodzeniem się z koniecznością odejścia od kogoś bliskiego, osoby, na której jej zależało. Jednak zdaje sobie sprawę, że miłość do tego człowieka nie jest dla niej dobra, że nie przyniesie nic pozytywnego i że i tak w końcu musieliby się rozstać. W tekście utworu mówi o swojej kobiecości, o byciu sobą, swojej wierze i filozofii życia (Willow jest buddystką).
Jej system wartości wyrażony zostaje w słowach piosenki, w których nawiązuje do mitycznej mezopotamskiej bogini Tiamat, do swoich medytacji i dryfowania w czasoprzestrzeni. Zwraca się do kogoś, kto zastanawia się skąd przybyła. Przybyłam z atmosfery, mówi dziewczyna. Bo faktycznie tam właśnie znajdowała się w czasie swoich praktyk religijnych czy filozoficznych.
Willow mówi o swoich kontaktach z innymi, z przyjaciółmi i bliskimi. Wszyscy oni tak naprawdę są częścią niej, nasze ja składa się bowiem ze wszystkich żyć, wszystkich światowych energii. W refrenie do piosenki słyszymy sample z piosenki "The Pressure" Jhene Aiko. Artystka mówi tutaj o swojej miłości do kogoś, kto chce od niej odejść. Wie, że uczucie niczego tu nie zmienia. Nie chce zostać opuszczoną, ale wie, że nie może nic zrobić.
Do tej postawy nawiązuje Willow, która wie, że musi się rozstać z bliskim sobie człowiekiem. Próbuje wmówić jemu i samej sobie, że wszystko jest jej obojętne, że nie potrzebuje bliskości, że nic już nie czuje. Zwraca się do chłopaka, o którym mówi, że i tak zrobi co zechce. A ona w tym czasie zajmie się sobą.