„Camera” to utwór opowiadający o przemianach, jakie każdy z nas przechodzi w swoim życiu. Sameer zwraca tutaj naszą uwagę na fakt, że z biegiem lat możemy stawać się zupełnie innymi osobami, niż te którymi byliśmy kiedyś i nie zawsze taka „transformacja” jest dobrą rzeczą. Czasem zmieniamy się na gorsze, tracimy część siebie, którą uważamy za ważną. Życie pełne jest trudnych doświadczeń, pozostawiających po sobie na nas ślad. Rzeczywistość wpływa na nas, kształtując to, kim się stajemy, a gdy sami nie zwracamy uwagi na to, co się z nami dzieje, przemiany mogą po czasie okazać się zaskakujące.
Wokalista daje nam tutaj dwa przykłady tego, jak czas potrafi się z nami obejść. Pierwszym z nich jest sytuacja rozpadającego się związku. Czasami bywa, że w toku naszej relacji oddalamy się od siebie, przestajemy komunikować, powoli osłabiając więź z drugim człowiekiem, coraz mniej go rozumiejąc. W pewnym momencie możemy uświadomić sobie tak jak tutaj wokalista, że już nie znamy tak naprawdę osoby, którą kochaliśmy, co rzecz jasna nigdy nie jest przyjemnym doświadczeniem.
Drugim motywem, który przytacza tu Gadhia jest tęsknota za młodością. Wielu z nas uważa swoje dzieciństwo za błogie, cudowne czasy, w teraźniejszości widząc coś znacznie bardziej skomplikowanego i zazwyczaj gorszego. Dorastania, a potem starzenia nie da się jednak powstrzymać i jakkolwiek byśmy bardzo tego nie pragnęli będziemy dalej się zmieniać pod wpływem czasu.
Każdy z nas zapewne jest w stanie przytoczyć parę innych sytuacji, w których nieuchronne przemiany nie stanowią niczego dobrego. Trudno jest oceniać, czy kierunek w którym zmierzamy jest dobry. Musimy jednak w którąś stronę iść, bo trwanie w miejscu nigdy nie kończy się dobrze, a posuwanie się do przodu przynajmniej daje szansę na to, że wybierzemy właściwą ścieżkę.
